قدر

آقای رمضان!

شب قدر را در دل شب به دل قبر سپرد

تسلیت

شاه نجف تا مرواریدش را به دل خاکی صدف سپرد

مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرد

عید یا زهرا

بعد از گذشت بیش از 1400 سال از تشییع جنازه ی غریب حضرت زهرا

بازهم غریب ماند

---

خرید عید و نوروز واجب تر است

آستین

از شرایط شرکت در تشییع جناز و غسل و کفن مادر پوشیدن لباس عربی آستین دار است

شب باید حسنین هق هق هایشان را در آستین فرو کنند

غصه

هیئتی ها که قلیل هم هستید

لطفاً یا فاطمیه اول گریه کنید یا فاطمیه دوم

مردم غصه می خورند

---

زهرا یا شب گریه کن یا روز

مردم غصه می خورند

معارج

ای کاش مرد ملعون مدینه هم علنی با علی ضد بود

شاید بعذاب واقع اتفاق می افتاد

نماز و تشییع

چقدر تشییع جنازه ی مادر آب ها شلوغ بود

نماز میتش را هم که نگو

سلام

وقتی زهرایش را به دل خاک سپرد

به یاد روزهای داشتنش سلام زهرا را هم به رسول الله رساند

السلام علیک یا رسول الله 

عنّی و عن ابنتک

سینه ی مجروح

هرچه شست

قدرت سینه بیشتر بود

تا لحظه آخر خون می چکید

دست شست

تا دست کشید

از فاطمه دست شست

پس به دیوار خورد

فاطمه

فاطمه ما را از آتش برید

یا رئوف و یا کرم

اگر به آخر خط رسیدی

با امام رضا از نو شروع کن

(با خودم هستم)

خمی تابوت

هر چه تابوت را هم خم کنی

به قد خمیدگی مادر خم نمی شود

عید یعنی چه؟

عید یعنی بازگشت

معاد هم از این ریشه گرفته شده

راه بازگشت ، با فاطمه می شود نه با هفت سین و لباس قشنگ

شهر های مدیه گونه

شهر مدینه شده

محبان فاطمه هم برای گریه کردن باید از این و ان اجازه بگیرند

مردم! فاطمه 

شعر مادرانه

میخ بود و لگد و لنگه ی در

محسن و سقط جنین و مادر

چه کنم طبع دلم خونی شد

چه کنم شمع دلم خونی شد

آتش نار و در و یم همسر

لگدی پشت در و زنگ خطر

چه کنم سینه ی من درد آمد

به دلم هر آن چه او کرد آمد

پس نوشتم که دو دست حیدر

و طناب و رخ زرد و مادر

چه کنم چشمه ی چشمم پر شد

غصه خاکی شدن چادر شد

پنجه سنگی کرکس مادر

سرخی صورت و رنگ دفتر

همه اش خون شد و رنگ قرمز

پسرم به بابا نزنی حرف هرگز

قصه ی هیزم خشک، هیزم تر

پر پرواز و پریدن حالا پر

دو سه ماه است که خیل مردم

پی عیشند، شراب و می و خم

شب رفتن، شب هجرت، مادر

شب کوبیدن دیوار به سر

شب کنار تو به سر می آید

در کنار تو سحر می آید

---

مادر جان می دونم نتونستم خوب مصیبت رو به تصویر بکشم

همین قدر جنبه داشتم

مزد رسالت

یا رسول الله!

از سپاه فقط اه مانده

از لشکر فقط عده ای لشِ  و کر مانده

این ها مزد رسالت رسول مهربانی بود

مزدی که خوب پشت در ادا شد

مزدی که خوب در کوچه ها ادا شد

مزدی که سال هابعد توسط دلقک مست شام ادا شد

مزدی که ...

لباس من

خوش به حال من که لباس عیدم مشکیه