دو بال

دو بال می خواهم که وبال نباشم

ربطی نداره

زندگی شخصی و خصوصی وقتی خصوصی ست که ...

---

خلاصه زندگی خصوصی این و آن به ما ربط ندارد

واعظان امروز

ای کاش من هم روبیکا داشتم

ستاره هفت هشتاد هر چه زدم روبیکا به گوشی ساده ی من راهی پیدا نکرد

ای کاش من هم ایران ایران می خواندم و گوشی ام یک گوشی ساده سیب گاز زده بود

گوشی سیب گاز نزده برای خوبان

---

یادش بخیر امام صادق لباس رویش جنس خوب بو د و از زیر لباس خشن و سخت می پوشید

اما امروز لباس ساده می پوشند و در باطن آن کار دیگر می کنند

فرق من و رامبد

راستی پسر من هم می شود کانادا به دنیا بیاید؟

---

40 روز دیگر ایران منتظر مردی ست از جنس همین مردم

حالا که دستمان نمی رسد ، کاناد باز می کنیم برای پسرمان تا کامش با کانادا باز شود.

مرد من بابا منتظر است

چشم انتظاری

نعمت فراوان بوده و  گل از خدایت داده اند
آخر رضایی می شوی وقتی رضایت داده اند

---

حدود دو ماه دیگه دلیل جدیدی برای ادامه زندگی کنارمون میاد

میل به میدان

عسل می بارد از لب ها، چه شیرین ست مردن ها

دعا می جوشد از خیمه، میان چادر زن ها

تنی تب کرده در خیمه، سری بی تن شده آن سو

و قاسم میل میدان کرد که مولایش تک و تن ها

خلاصه بی زره آمد شبیه حضرت حیدر

به بابای حسن رفته، چه شیرین ست رفتن ها

میان رفت و آمد ها کسی ورد زبانش من

و قاسم بر زمینش زد، امان از کبر دشمن ها

خود ازرق به میدان شد که من جنگ آورِ رزمم

ذبیح دست قاسم شد، اسیر آن همه فن ها

دم میدان علمدار و صدای آفرین قاسم

همه محو تماشایش، چه شیرین ست دیدن ها

---

دعا کنید بشه ادامه داد ...

امان از سینه ی یک مرد جنگی

امیرالمؤمنین حیدر دو دستش بسته از کینه

عدو قصدش تعدی شد، امان از خصم دیرینه

طناب و کوچه و یک در، غلاف و آتش و یک زن

علی در کوچه و آن ور، بیا فضه که در سینه

تنهایی لیلای ما

در این ماه صیام آقا، میان بزم یازهرا

فقط ذکر فرج گویم، کجایی دلبر دل ها

زبان روزه دارانت فقط ذکر فرج گوید

ببین پیر خراسانی شده تنهاترین تنها

به فرهنگ زمین خورده، به چی دل خوش کند اصلاً؟

دل دریایی رهبر چرا طوفان شده حالا

سلیمان زمانی و برایت روضه می خوانم

تو قاسم داری و اما امان از روز عاشورا

***

قد یک نوجوان اصلاً چرا هم قد سقا شد؟

سر قاسم به روی نی، میان خیمه دعوا شد

---

چدر تنهاست رهبر ...

پشیمانی

خار دو چشمان توام، راه گلویت بسته ام

آقای من! صاحب زمان! از کرده ی خود خسته ام

یادگار اعتکاف

ام المصیبت اشک تو پایان نمی گیرد چرا؟

این زندگی با گریه ها سامن نمی گیرد چرا؟

با یاد اکبر گریه اکن، با یاد اصغر گریه کن

این دار فانی بر شما آسن نمی گیرد چرا؟

هنگام جوع و تشنگی، وقت اسارت، بچه ها

اصلاً رقیه دخترت یک نان نمی گیرد چرا؟

یاد خرابه عمه جان حتماً خرابت می کند

قلب و لب و سر، دست و پا ها جان نمی گیرد چرا؟

تو می روی سجاد تو می ماند و اشک مدام

درد برادرزاده ات درمان نمی گیرد چرا؟

اعتکاف - نوروز 98