برای یار

میان دل که قابی تو
خودت شعری، چه نابی تو
گل آبی، گلابی تو
من از عطر تو سرمستم

کیمیاگری

من همان عاشق و مست سحری
کیمیا کن تو مرا با نظری

یا زینب سلام الله

این همه اشک سحر کز رخ من می بارد
اجر صبری است کز آن معجر سرخم دادند

قطعه ای از مقطعات اهل بیت

عین ابتدایی او هم چشم است هم چشمه

بای او بوسه هایی است که پنج امام بر دست های او کاشته اند

الف او را چه با مد بخوانی و چه بی مد نشانی از قد و قامت بی انتهای او دارد

سین او سوزی است از سینه که اگر رها شود دشتی را سوران و بریان می کند

این ها رباعی عباس بود

مصرع اول از غزل اخر

یقیناً تیر لازم نیست با ناز هم جان می دهد

اولین مصرع از غزل جدیدم
از معدود کارهایی بود که نوشتم و خودم هم دوستش دارم

عذر خواهی

کم می نویسم

هم شما ببخشید

هم مادرم که خودش می داند دلیل کم کاری هایم را

خبررسانی

وقتی شب جمعه ها مادر پیش پسر است
دیگر زینب نگران خبر شهادت رقیه نباشد
مادر خبرش را می برد

من و گل

عجب خوش بود آن لحظه،من و گلبرگ نیلوفر
فدای برگ هایت من فقط ای گل نشو پر پر

بی بی

آیا بین کودک ۳ ساله و یک پیرزن ۶۰ ساله فرقی نیست؟

قصه ی شب

دلش قصه ی تازه و داغ می خواست
حالا باباش از لبش تنور بارید

ساده ی ساده

مادرم عزاداری هاتون تو محرم قبول باشه

حرف مردم

من "دپرسم" چون عزادار پسر فاطمه م

دلتنگی

از کجا بگم

از دلتنگی

از دل شوره

از رویاهای برباد رفته

از دنیایی که نخواستیمش

واقعاً از کجا بگم

یه سر پر از سؤال

سؤالای عجیب غریب

سؤالای بی پاسخ

نمی دونم شاید محکومیم باشه سردرگمی

حال این روزام غریبه ایست آشنا

منتظرم

منتظر تعبیر یک رویای بزرگ

رویایی که غیر ممکن نیست

درخت آرزوها به زودی باید به بار بشینه

آره

باید

من اجبارش می کنم

آرزوهای عزیز لطفاً

خواهشاً

به حقیقت بپیوند

قربانت

ن.ر

ظرفیت

تنها فاطمه ظرفیت امام آوری دارد

ویل ل...

وای بر کسی که با رفتارش از عمر گل کم کند

نفرین

لعنت بر هر که گل را بیازارد

باده نگری

از راه چشم خوردن باده کسی ندید
من تا تو را می نگرم مست می شوم

برایش

بهترین بهانه برای سرودن ترانه نیلوفرانه زیستن است