پاوه

پا به پاوه بگذار تا دم مظومان کرد را در غروب شهر ببینی

بیراه

تنها راه زمین گیر کردن پهلوان پهلوست
پس با پا دست به کار شدند

ملح

ای آه!
تا به دست من می رسد
پیوند نمی خورد
این سی إل با إن آ

مادر در قم

خوش به حال قم

مادر دارد

به برادر رفتن

خواهر حتی اگر به برادر نرود

پیشش گه می رود

حیف میان راه...

قامت امام

شیخ الائمه قدش مثل مادر است...

جلد حرم

کبوتر که باشی
می پری
اگر جلد باشی
فقط یک جا می پری
خوش به حال هر که جلد است

بیدل شدن

گفت دل نبند

شد

بیدل

بهت نگاه

همچنان علقمه در بهت نگاه عباس است

نام یار

نام نیلو گر بماند ز آدمی
به کز او بماند سرای زرنگار

کچل شدم قبل از این که کچل بشم

رها می کنم
مویی را که مرا تنها گذاشت

بدخوانی

مرد
نوشتم
مرد
خواند
پس با کار او آن مرد مرد