حرف ها

چقدر حرف ها فراموش می شوند
احتمالا بوی حرم به مشام دلم خورده

برایت

تو آمدی تا بگویم برایت
اللهم صل علی محمد و آل محمد

سوختن

سوخت
در سرما
دلش
پس اجازه داد به حرمش بروم

دلگرمی

تمام دلگرمی دلم در این سرما زیارت است
پس می روم

روزبه

تو آمدی تا روزبه ها سلمان شوند

دوست جدیدم

سعد و سعادت نصیبش شد
آب خوش از گلویش پایین رفت
پس شد
سعید خوشاب

شارژر

قرار شد شارژر لپ تاپم رو درست کند
ولی من به دنبال کسی هستم که شارژر خودم را درست کند

جامعه کبیره

جامعه ی ما بد بهم ریخته

و من بیشتر

حالا صاحب جامعه ی کبیره، کار بزرگی را آغاز کن

در حوائج

در حاجت را می توانی

در زندانی در بغداد جستجو کنی

یا امام کاظم!

سرعت اشک

وقتی که اشک به این سرعت از چشمم می آید
خودت فکر دلم را بکن

شهدا

وقتی که کارم گره خورد
امیدم را گره زدم
به شهید
مولایی
و به شهید
موحددانش

ظ ه ر یا ز ه ر

از وقتی امام فرمود

انکسر ظهری

زینب آماده ی زهری شد که به صورت برادرش ریختند

امضای کوفی

ای کاش شماره ها را نمی دانستم

یک

دو

ده

صد

هزار

و چقدر زیادند کسانی که امضایشان با خودشان فرق دارد

عباس علیه السلام

با کدام رو بماند؟

رفت

پشت خیمه

پشت زانوها

از دست مردمانی که به امامش پشت کردند

آواز

هر نفس آواز عشق می رسد

نه می رسید از چپ و راست

و امروز هر نفس آواز رپ می رسد از چپ و راست

حقوق گناه

این قدر برای گناه تلاش کردم

تا شدم گناه کار

ولی دریغ از ذره ای حقوق

دم

شهرداری دُم علاء الدین را چید

ای کاش آدمداری¹ دُم گناه را از من می چید

---

1. به کسی که هوای من را دارد اطلاق می شود

اعتدال

من هم رو آورده ام به اعتدال

شاید عارفی مرا هم به مجلس ببرد