آیه 18 سوره مبارکه نبأ

یَوْمَ یُنفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا
تازه هیئتی شده بودم. برخلاف بیشتر دوستانم که با روضه و سینه زنی ماندند، شاید به خاطر آن منبر بود که ماندم. پای روضه ها اشکم نمی آمد ولی حس خوبی بود.
ولی هنوز منبر آن سال ها در خاطرم است. حتی جملات عربی آن...
و حالا به یاد آن روزها...
زیاد وقت گیر نیست، به خودتان لطف کنید و در ادامه بخونیدش

روایت شده «معاذ بن جبل»- یکی از اصحاب پیامبر- درباره آیه 18 و آیات پس از آن از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) پرسش کرد. پیامبر در پاسخ او فرمود:« ای معاذ درباره مطلب بزرگی پرسش کردی.» آنگاه چشمان مبارکش را فرو بست و فرمود:« ده طایفه از امت من به طور پراکنده محشور می شوند. خداوند آنها را از میان مسلمانان مشخص فرموده. صورت بعضی از آنه به شکل میمون و بوزینه است و برخی به صورت خوک و بعضی وارونه اند که پاهایشان بالا و صورتشان پایین است و در این حال به صورت هایشان به زمین کشیده می شوند. بعضی کورند و به این طرف و آن طرف می روند. بعضی کر و گنگ هستند و شعور ندارند. بعضی زبان های خود را می جوند و چرک از دهانشان جاری می شود که اهل محشر از بوی گند آن ناراحت می شوند. بعضی دست و پاهایشان بریده. بعضی از ایشان بر شاخه هایی از آتش آویزان اند و بعضی از آنها عفونتشان از مردار گندیده بدتر است و بعضی از ایشان با لباس هایی از مس گداخته شده در آتش که چسبیده به بدنشان است،پوشیده شده اند.

آنها که به صورت میمون اند، سخن چینان از مردم اند.آنهایی که به صورت خوک اند ، حرام خوارها هستند. آنهایی که وارونه اند، ربا خوران هستند. کورها کسانی هستند که در قضاوت ظلم می کردند. کرها و گنگ ها، کسانی هستند که اعمالشان را بزرگ می شمردند. کسانی که زبان هایشان را می جوند، علما و قاضیانی هستند که اعمالشان مخالف سخنانشان بوده است. آنها که دست و پاهایشان بریده شده، کسانی هستند که همسایگانشان را آزار می دادند. آنها که به شاخه هایی از آتش آویزان اند، کسانی هستند که مردم را نزد سلاطین می بردند{ و باعث زندان،تبعید،اعدام و ... آنه می شدند}. کسانی که از مردار متعفن ترند،آنهایی هستند که {از حرام} شهوت رانی و لذت جویی می کردند و حقوق واجب مالی خود را که حق الله است ، ادا نمی کردند و کسانی که لباس آتشین بر تن دارند، فخر فروشان و متکبران هستند.»