کم و بیش

من کم می نویسم
تو بیشتر دعایم کن
مادر

ترم کن

امشب با این قامت خمتان
روبروی شش گوش
برایمان دعا کنید
شاید قلمم تر بشود
شاید بنویسد
شاید

خشک

قلم خشک شده
از تو می نویسم
تا تر شود
تو مادر آب هایی

مدینه و قم

احادیث را که خوب بگردی

می فهمی

قم همان مدینه است

البته با فرقی در مرام مردمانش

یاد فجر

یاد اسم راضیه ات که می افتم

یاد فجر در دلم زنده می شود

مریم و فاطمه

معنای صدیقه را نگاه کردم

دیدم روزی لقب مریم بوده

ولی شما کجا و مریم کجا

صدیقه

آن قدر در دوستی ات وفادار بودی

که تور ا خواندند صدیق با تای تأنیث

پس شدی صدیقه

پا به پای کودکی

 پا به پای کودکی هایم بیا
کفش هایت را به پا کن تا به تا
.
قاه قاه خنده ات را ساز کن
باز هم با خنده ات اعجاز کن
.
پا بکوب و لج کن و راضی نشو
با کسی جز عشق همبازی نشو
.
بچه های کوچه را هم کن خبر
عاقلی را یک شب از یادت ببر
.
خاله بازی کن به رسم کودکی
با همان چادر نماز پولکی
.
طعم چای و قوری گلدارمان
لحظه های ناب بی تکرارمان
.
مادری از جنس باران داشتیم
در کنارش خواب آسان داشتیم
.
یا پدر اسطوره دنیای ما
قهرمان باور زیبای ما
.
قصه های هر شب مادربزرگ
ماجرای بزبز قندی و گرگ
.
غصه هرگز فرصت جولان نداشت
خنده های کودکی پایان نداشت
.
هرکسی رنگ خودش, بی شیله بود
ثروت هر بچه قدری تیله بود
.
ای شریک نان و گردو و پنیر !
همکلاسی ! باز دستم را بگیر
.
مثل تو دیگر کسی یکرنگ نیست
آن دل نازت برایم تنگ نیست ؟
.
حال ما را از کسی پرسیده ای؟
مثل ما بال و پرت را چیده ای ؟
.
حسرت پرواز داری در قفس؟
می کشی مشکل در این دنیا نفس؟
.
سادگی هایت برایت تنگ نیست ؟
رنگ بی رنگیت اسیر رنگ نیست ؟
.
رنگ دنیایت هنوزم آبی است ؟
آسمان باورت مهتابی است ؟
.
هرکجایی, شعر باران را بخوان
ساده باش و باز هم کودک بمان
.
باز باران با ترانه ، گریه کن !
کودکی تو ، کودکانه گریه کن!
.
ای رفیق روزهای گرم و سرد
سادگی هایم به سویم باز گرد!

سروده دکتر مجدالدین میرفخرایی، متخلص به گلچین گیلانی

رسیدگی به اشک

یا صادق!

گفت اسم دخترش فاطمه شده

تو به اشک رسیدی

ثر

اعتراف می کنم
بی سوادم
وقتی نوشت کوثر
اشباهی خواندم
کو  سر؟

منصور

چقدر قاتلت فرزندان زهرا زنده زنده می کشت

و دست گل آخرش

خودت بودی

سن و سال

تو هر چقدر هم که شیخ  باشی
بازهم به پای مادر جوانت که طی سه ماه سنش قرن قرن می گذشت نمی رسی

پیر و برنا

شما پیر بودید
مادرتان جوان
ولی هر دو آتش را تجربه کردید

سوره های من

من تو را انسان می دانم
ولی قدر تو را کمتر
ای کوثر

معجزه

معجزه ای!
معجزه ای دل انگیز.
هر لحظه ام را معجزه می کنی
ثانیه ثانیه عمرم به دل می نشیند
حتی با غصه هایش!
چون خالقش تویی
رنگین کمان احساسم را تو با الماس وجودت رنگین می کنی
عزیز دل همه ای
دردانه ی قلبمی
نگین انگشتر رویاهایم تویی
یگانه زمرد خیالم
قصه ساز خاطرات کودکی ام تویی
دعای خیری
آرزویم این است ستاره ای شوم در آسمانت
کجایی هم خانه ی دلم؟
خودت را نشانم بده که دیوانگی ام به هفت آسمان نکشد
مجنون شده ام و پرسه زنان در کوچه های دلتنگی قدم می زنم
با یادت جان می گیرم
موجی از اشتیاق و شوق دریای دلم را متلاطم می کند
با هر نفس عهد و پیمان خلقت را زنده می کنم
خدایا آرامش جانم!
بیشتر از همیشه دوستت دارم
عاشقت: نون.ر

مین

مدینه آلوده به مین بود
یکی ش خانه علی و زهرا را لرزاند

دعا برای مریضی روی تخت

به حق مادری که مجروح و مریض بود
برای مادری دعا کنید
همسرش چشم انتظار جان دوباره گرفتنش است
و پسرش هم که سنی ندارد
لطفاً دعا کنید

عزیزی که

آن قدر حسین تو عزیزی که
مادرت با جراحت هر شب جمعه به دیدنت می آید