سنگ راه

سنگ های جلوی پای تو

از تو می خواهند که زحمت برداشتن آن را بکشی

بردار تا هم خم شدن را یاد بگیری، هم بزرگ شدن را

گیر گناه

گناهِ گاه و بی گاه تو را گیر می اندازد

اول خودت بعداً کسی

وقتی به خط آخر حرف رسیدی و هنوز خود خط اول را با عمل ادا نکردی، فقط با گفته هایت طفلکان را سرگرم کردی!

"أتأمرون الناس بالبرّ و تنسون انفسکم"

بی جنبه

اندازه ی کاسه هم ظریفیت نداشتم و جاهل از این امر دریا را کج کردم تا کاسه ام را پر کنم، 

پس کاسه ام را هم آب برد...

بیا و برو

برای به راه آوردن لفظ ما بیاست نه برو!

ایمان به غیب

دو دوتاهایمان وقتی بیش از چهار می شود که به غیب باور پیدا کنیم

"الذین یؤمنون بالغیب ..."

حرف های مفاتیح

اگر خود عامل به گفته های خویش باشیم، حرف هایمان چون مفاتیج شیخ عباس قمی که همدم قرآن شده، مونس جان شاگردان کلاس می شود

توبه

سوهان قلبی که پر زنگار می شود توبه است والا قلب در لابه لای زنگارها جان می پسارد.

"اللهم اغفرلی الذنوب التی تغیر النعم"

آب و ابریق

ای کاش ظرفم ظرفیتی لااقل به وسعت ابریق آبی داشت تا شاید گوشه ای از بزرگی دریا را درک می کرد