هشتم

هشت

روز هشتم

ناخوداگاه دلم سوی مشهد پر زد

گمانم روزه ی دلم با این سفر شکست

تا روزه ی دلم شکست

دلم شکست

برای دیدن حرم لحظه شماری می کنم

سحر

سحر را دوست دارم
به خاطر خوردنش...
ای کاش عادت کنم به سحر و نخوردنش
و ای کاش عادت کنم به سحر و تنهایی اش
و ای کاش من باشم و وقت سحر و پنجره ی فولاد و خدا

محرم و حرم

هر چه بیشتر محرم شوی بیشتر به حرم راه پیدا می کنی

دو علی

وقتی مادر علی بن الحسین ایرانی شد
علی بن موسی رضا هم راحت تر به ایران آمد

88

چه آسون 88 روز از عمر این وبلاگ گذشت

فقط به عشق امام رضا این رو نوشتم

بین ما مردم ایران نود و نه درصد

عدد حاجتمان پنج نباشد هشت است

حالا دو تا 8 اومدن کنار هم تا من بیشتر یاد امام رضا باشم

دعا

حسن جانش به لب رسید

وقتی دعای مرگ از مادر شنید

خدا را شکر که رضا کنار دعایت نبود

دل سوزی

همه ی ائمه دوست داشتنی
اما امام رضا را گونه ای دیگر دوست دارم
دلم برای امام رضا و حال و روز این روزهایش می سوزد
پدرش رفتنی است

زنگ از مشهد

از مشهد زنگ زد

گفتن جبران دفعاتی که زنگ زده بودی

اشکم در آمد

زیر پا

خواندن حدیثی که بارها شنیده ای در حرم امام رضا صفای دیگری داشت

حضرت زهرا:

بهشت زیر پای مادران است

سواد

وقتی به تو می رسم یا رضا بی سواد می شوم

بی سوادی ام بیشتر جلوه می کند

دلی تر می نویسم

و با دل پر گناه غلط هم طبیعی است

سفر به مشهد

وقتی گدایی و هوای شاهانه زندگی کردن به سرت افتاد

سری به مشهد بزن

مثل من

رز رضوی

علاقه به رز داشتم آن هم از نوع رضوی

عکس مناسب از رز رضوی ندیدم

گفتم گل، گل است

خادم کوچک

نگاه به کوچکی ش نکن

با عشق جارو در دستش بود

هنوز هم یادش هست

دلبر

بعد از عکس مادرم

این اولین عکسه که میذارم

عکس امام رضاست دیگر گاهی که نه، همیشه آرامم می کند

بهانه

وقتی دلم می گیرد

نگاه که می کنم 

می فهمم بهانه تو را گرفته

گوهرشاد

تا گوهر می یابم

شاد می شوم

سین هشتم

ان شاء الله هشتمین سین سفره ی دلم

سلام به امام هشتم در جوار او خواهد بود

زائر

دیروز تا دلم شکست

کسی دلشکسته خرید

قرار است اگر دلم همین طور بماند

زائر رضا شوم