مادرم این گونه دعا می کند:
اعطنا ما تحب و اجعله لنا قوّة فیما تحب یا ارحم الراحمین
عطا کن به ما آن چه خود دوست داری ...
دل نوشت:
خدای من
رضایت را دوست داری
دل تنگ رضایت شده ام
لطفاً...
ای مهربان ترین مهربانان
سحرنوشت:
در ماه روزه خوانده ام از فجر و از قدر حسین
از کاف و ها، یا عین صاد، از شرح آن صدر حسین
مادرم این گونه دعا می کند:
اللهم وسّع علینا فی الدنیا
به ما وسعتی عنایت کن
چرا مادر وسعت از خدا می خواهد و این وسعت چیست، بماند برای اهل مطالعه
دیرنوشت:
شهادت مرد جنگ های نابرابر مبارک
چ مثل چمران
قدیم نوشت:
دایی جون ما رو نمی خواد
دایی جون محل نمی ده
به قاسم کلی عسل داد
به ما که عسل نمی ده
به فدای طفلان زینب
مادرم این گونه دعا می کند:
و زدنا لک شکراًو الیک فقراً و فاقه و بک عمّن سواک غنیً و تعففاً
و در این دعا
از خدا زیادی شکر می خواهی
فقر به حضرتش را طلب می کنی
چشم پوشی به واسطه ی او از غیرش را مسئلت داری
مادرم این گونه دعا می کند:
سحر نوشتم:
وقتی نگاهم می کنی لب های من تر می شود
این گونه آسان می شود روزه در این روز بلند
برای دلم روضه خواندم
از دو عروس بادو حال متفاوت
یکی اسمش رباب بود
یکی اسمش جعده
رباب که به کنار
اما برای جعده می گفتم چقدر امام را شاد کرد
وقتی پاره های جگرش به تشت می ریخت
شاید می گفتند "ممنون" که مرا به مادرم می رسانی
امروز از عفد قرارداد بین گروه ایرانی و تولیت حرم امام حسین شنیدم
قراردادی برای احداث صحن زینبیه
قراردادی برای مرتفع کردن گنبد امام حسین
راستی گنبدت این روزها کرمان است
حالا نوشته های من برای همه رو شده
مثل دست هایم
مانده ام این دست های رو شده را چگونه و به کدام ضریح تو برسانم
مادرم حرم ندارد (نقطه سر خط)
4. به جبر هم که شده
مرا عضو مجموعه ات کن
تا
با
ضرب و زور هم بیرون نشوم
بی بی بی حرم را در قم خواستم ببینم
قسمت نشد
من نمی گویم
بروید سراغ شهاب الدین مرعشی نجفی
روضه نوشت:
حالا که قم نشد
دلم می رود کربلا
تو
تنور
نور
و خولی
همچنان بی ایمان ماند
آن طور زندگی کن که مرگ مزاحم زندگی تو نباشد
و آن گونه بمیر که زندگی ساز باشی
شاید بتوانی کنار فاطمه باشی
***
این ها جملاتی بود از استادی که دوست ترش دارم و او را هیچ گاه ندیدم
این ها جملاتی بود از کسی که دلیل نام گذاری این وبلاگ است
این جملات قطره ای بود از اقیانوس این مرد ربانی
راستی اگر فردا قم بودید
برای مراسم سالگردش در محل مؤسسه لیلة القدر واقع در خیابان طالقالی، نرسیده به سه راه بازار، کوچه 87، شهید حبیبی 13، پلاک 19 تشریف بیاورید
چند روز پیش برای دوستم نوشتم از اذن دخول امام رضا
چقدر با اجازه گرفتن از او ناخواسته اشک ریخته ام
سلامم را با اشک ها جواب می دهد
صدایم روی می شنود
مرا می بیند
و بگذریم
این خانواده همه شان نور واحدند
و وقتی اذن می گیری از خدا و رسول رخصت برای ورود می خواهی
و هربار می خوانم یاد وقتی می افتم که بی اجازه قصد ورود به خانه ی پسر عموی مادر را کردند...
من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم
چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم
و با این بیت یاد بیتی از حافظ می افتم
تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده ی گزند مباد
و حالا تو می روی
او می رود دامن کشان
من زهر تنهایی چشان
و چقدر شبیه به مادرت هستی
آن قدر شبیه که در یک روز پا به این دنیا گذاشتید
و چقدر تلخ که شما هم فرج را مثل مادر در رفتن می دیدی
و خودت گفتی که
انتظار فرج از نیمه ی خرداد کشم
روحت شاد روح خدا
