درمانده ی بی ادبِ در بند

خطیئه ها یکی یکی زمینم زدند

و حالا من عاجزم و درمانده

راحت تر و قابل فهم تر من مسکین شده ام

بالا سرم پدر است

مادری دارم مهربان تر از برگ گل

ولی عوضش ادب ندارم

و به قول علی علیه السلام بی ادب یتیم است

نفس در حمله ای جانانه مرا به غارت برد

هرچه داشتم را گرفت

اشک های خوبم را، قلب صافم را و همه ی این ها را به یغما برد

و خودم ماندم که شدم اسیر

حالا وقتش نشده به آیه ی 8 سوره ی انسان دوباره جامه عمل بپوشانی

روزگار سخت شده، نیازمند لطف انسانی شما هستم

وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا

نشانه ی آخرالزمان

رسول مهربانی ها قلبش گرفت وقتی کنار خانه ی خدا از مردمان لال آباد دوره ی جاهلیت مدرن سخن گفت
در لا به لای صحبتشان فرمودند می آید روزی که سر دختران و زنان به کوهان شتری نحیف تبدیل می شود
و شده است(نقطه سر خط)

من حریص شده ام

الانسان حریص علی ما مُنِع
آدمی به آن چه منع شود، حریص می شود
حدیث را جدّتان فرمودند
حالا حدس بزنید که چه می خواهم بنویسم
مرا منع کردی
مانعم شدی
و من حریص تر شدم به کربلا
***
راستی چقدر دوست دارم دیکته بنویسم و تو بگویی کربلا و من اشتباه بنویسم کربلا را
و بعد برای تنبیه بگویی هزار بار از کربلا بنویس
و من گریه بریزم از تنبیه تو
آقا! اجازه
می شود تا رسیدن به کربلا، فقط بنویسم کربلا
من حریص شده ام

 

 

 

 

 

ام البکاء

اشک برای ریختنش اجازه نمی گیرد
و ام البکاء این روزها لحظه به لحظه به استقبال این مهمان ناخوانده می رود
می رود تا شیشه ی اشکش را برای پور و دخت های امت پدرش پر کند
پر می کند
تا اشفعی لنا بخوانیم و استجابتش کند مادر اشک ها

رنگ سال

برای هر که کلاسش با رنگ سال بالا می رود
برای هر که رقمش با رنگ سال گران می شود
برای هر که رنگ سال شهره اش می کند
برای هر که رنگ سال را می خواهد
می نویسم:
هر که رنگ کبودی بزند به تنش
بامش بیشتر است
دردش بیشتر است

پ ن: سال یازدهم زنی قبل بهار رنگ کبود را انتخاب کرد و هم گل های لباسش را رنگ زد و هم رخش را
       ولی مشاطه گر جوری رنگ زد به او که شرمش هم کبود شد
       سوز هفت سینتان کبود

کمی گریه

اگر دیروز می نوشتم مناسب شب ولادت نبود ولی حالا بی پروا می نویسم

خبر رسید به علی¹ که قبای مردی به لباس زنی در بازار خورده
نمی دانید به علی چه گذشت از شنیدن این خبر
و اما

نه هنوز صبور باشید

یک علی² دیگر خیلی گریه می کرد
ابوحمزه روزی پرسید که چرا این قدر گریه می کند
و گفت که شهادت افتخار ماست
اما

تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل

1.علی بن ابی طالب
2. علی بن الحسین

ولادت حضرت زینب کبری

زینب زینت اب به دنیای پا نهاد
به دنیا آمد تا نشان دهد در اوج مصائب می توان نگاه زیبا داشت
می توان در غم ها به جمال ها رسید
می توان در مرگ ها به جمیل ها نایل آمد
این ها توانایی های یک بانوی مجلله و مخدره ست
این ها دارایی هایی است که عقیله ی بنی هاشم داشت
این ها همه افتخاراتی است که به این بطله و قهرمان رشته ی صبر اعطا شد
ولادتش مبارک

راستی این نوزاد در آغوش حسین آرام می شود
دست کسی دیگر ندهیدش لطفاً

راه هم با سواد شد ولی ما ...

گفت:
"راه تو را می خواند"
تعجبی نیست، بی سوادی از بین رفته است
عوضش علم را فراموش کردیم
سواد را نگفتند که قرار است در ثریا بیابیم
علم را فرمودند
اگر قرار بود به خاطر علم اولیای ما را بخواهند
هرروز مدرسه ها پر از پدران و مادرن باسواد می شد

نور در خانه ی ابری

به ذهنم آمد، به صفحه می بخشمش

تعریفی از سایه: اگر جسم کدری در مقابل منبع نوری قرار گیرد در پشت جسم محوطه ی تاریکی بوجود می آید که به آن سایه می گویند.
و این قصه و داستان نیست

قرن یک هجری سال یازدهم دل های کدری رفتند زیر سایه بان¹
و نوری با انوار دیگر پشت ابرها رفتند
به تعریف سایه برگردیم
اهل آن سایه بان در پشت خود محوطه ی تاریک ایجاد کردند که آن تاریکی از پشت به جلو هم آمد
و نور همچنان پشت ابر است

1. سقیفه

صحن قدس من

الحمد لله
که برف هم دیدیم
دوستانم گفتند که چه خوب است نگاهی که به یادش اندازد
حالا یادم افتاد
دیدن برف در مشهد
ماه پیش که توفیق زیارت داشتم فقط باران دیدم
ولی صحن قدس را به دلیل تعمیر ندیدم
حالا تصویری دیدم
از خود قدس
قدس برفی

چرا آن صاحب کلام گفت کل ارض کربلا
چرا دیگری گفت همه جای ایران سرای من است
من  می نویسم همه جای ارض مشهد من است

صبح امروز

صبح امیدم باز ناامید شد

بماند که یادم هم نبود

ولی زیر باران رفتم

آفتابی پشت ابر آمد و تلاش کرد که روشنم کند

و جور دیگر دیدم

و اگر اویی کنارم نبود

هق هقم گوش آسمان را کر می کرد

مراعات نظیر

چه مراعات النظیر سخیفی
دهان بینی