به حق زینب

یا صاحب الزمان!

یادتان هست که عمه تان چگونه مضطر شد

به اضطرار ایشان

تشریف بیاورید

دقایق غیبت

داشتم حساب می کردم دقایق غیبتتان را

بالای 600 میلیون دقیقه بود

خدا صبرتان دهد

تبریک امامت

هزار و صد و هفتاد و شش سال

غیبت

مبارک شیعیان

غسل ارتماسی

آب که از سر گذشت
چه یک وجب چه صدوجب
غسل کرده ای

حسن دوم

چه غربتی دارند حسن ها
یکی در مدینه
یکی در سامرا

صدر

الم نشرح لک صدرک
و شمر جالس علی صدره

فیثاغورس

فیس و افاده های قوره
فیثاغورس و قوانینش را ساخت

هندسه

پرسیدم هندسه چطور بود
گفت خراب کردم
حالا هنددو و هندیک را می خواهد چه کند

راه

راه تو را می خواند
پس
من می خوابم

تازگی

روز از نو،روضه از نو
می گفت روضه همیشه تازگی دارد

نه

نه

دی

نه

بود

به

فت نه

شاخه گلی برای حسین

برای حرم حسین دسته گل بردند
برای حرمش من ...
راستی خیلی وقت است که راهم نمی دهد
ولی عوضش از راه دور دسته دسته گناه می فرستم

تا رسیدن

الهه ی من
مولای من
خدای من
کمکم کن
تا برای من شود
این اسامی
تا روح من شود
تا پروزام دهد
تا قربش را تجربه کنم

تلاش

تلاشی کن
تا متلاشی نشوم

تقدیم به اسما سادات علوی

وقتی اسما خانوم
دختر برادر گلم سید مرتضی علوی رو دیدم
یاد این مرثیه افتادم:

جایی برای کوثر و زمزم درست کن

اسما! برای فاطمه مرهم درست کن

تابوت کوچکی که بمیرم درون ِ آن

با چند تخته چوب برایم درست کن

تا داغ این شقایق زخمی نهان شود

تابوتی از لطافت شبنم درست کن

مثل شروع زندگی من و مرتضی

بی‌زرق و برق و ساده و محکم درست کن

از جنس هیزمی که در ِ خانه سوخت، نه

از چند چوب و تخته‌ی مَحرم درست کن

طوری که هیچ خون نچکد از کناره‌اش

مثل هلال لاله کمی خم درست کن

از من به مادر

من از باران ترین چشمم،که افتادم ز چشم تو
غضب کرده، نمی دانم،پر از ترسم ز خشم تو

به بندم کن، پناهم ده،دوباره زیر پلکانت
عطایی کن، اناری ده،از آن سفره، از آن خوانت

انارت را نگه دارم،درون خمره ای کوچک
شرابی سازم و سازم،جهانی را غزل خوانت

بخوان حالا، مران ما را،مرامت می کشد ما را
بیا لطفی کن ای بانو،نباشم من تک و تنها

دلم نهر و دلم چشمه،کنار چشمتان بودن
دلم می خواهد از بانو،که واصلنی به لیلاها

نه هر لیلای شیرینی،نه هر بانو گوهرشادی
فقط از تو، تو می خواهم،فقط تو گوهرِ شادی

تو شادی با غمی پنهان،میان خانه ی احزان
منم بانو ز چشمانت،منم بانو، منم باران

بیا دفنم کن ای بانو،در آن شیشه، در آن رودت
تمام هستِ من هستی،تمام بود من بودَت

غذای روح

این گونه از مقام روح می گفت
روح با کلام خدا سیر می شود

---

امروز ان شاء الله قرآن می خوانم و ثوابش را از جانب عیسی تقدیم پیامبر ختمی مرتبت می کنم

حسین و عیسی

عیسی به دنیا آمد لب به سخت باز کرد
حسین دنیا نیامده این کار را کرد