پرواز

کبوتر نیستم
پرم شکسته
و با این حال مادرم پرواز با پر شکسته را یادم داده

تبریک به مادرم

مادر رضایت مبارک

رضایت

راضیة مرضیة فجر برای مادر سروده شد
یاد رضایت افتادم

سلسله

سلسله طلایی ولایت در مدار فاطمه می چرخد
به حدیث کساء و حدیث سلسلة الذهب رجوع شود

ای کاش

مادر جان
ای کاش همه ی پسرانت به ایران می آمدند
مدینه فقط زمان پیامبر قشنگ بود...

کم و بیش

من کم می نویسم
تو بیشتر دعایم کن
مادر

ترم کن

امشب با این قامت خمتان
روبروی شش گوش
برایمان دعا کنید
شاید قلمم تر بشود
شاید بنویسد
شاید

خشک

قلم خشک شده
از تو می نویسم
تا تر شود
تو مادر آب هایی

مدینه و قم

احادیث را که خوب بگردی

می فهمی

قم همان مدینه است

البته با فرقی در مرام مردمانش

یاد فجر

یاد اسم راضیه ات که می افتم

یاد فجر در دلم زنده می شود

مریم و فاطمه

معنای صدیقه را نگاه کردم

دیدم روزی لقب مریم بوده

ولی شما کجا و مریم کجا

صدیقه

آن قدر در دوستی ات وفادار بودی

که تور ا خواندند صدیق با تای تأنیث

پس شدی صدیقه

پا به پای کودکی

 پا به پای کودکی هایم بیا
کفش هایت را به پا کن تا به تا
.
قاه قاه خنده ات را ساز کن
باز هم با خنده ات اعجاز کن
.
پا بکوب و لج کن و راضی نشو
با کسی جز عشق همبازی نشو
.
بچه های کوچه را هم کن خبر
عاقلی را یک شب از یادت ببر
.
خاله بازی کن به رسم کودکی
با همان چادر نماز پولکی
.
طعم چای و قوری گلدارمان
لحظه های ناب بی تکرارمان
.
مادری از جنس باران داشتیم
در کنارش خواب آسان داشتیم
.
یا پدر اسطوره دنیای ما
قهرمان باور زیبای ما
.
قصه های هر شب مادربزرگ
ماجرای بزبز قندی و گرگ
.
غصه هرگز فرصت جولان نداشت
خنده های کودکی پایان نداشت
.
هرکسی رنگ خودش, بی شیله بود
ثروت هر بچه قدری تیله بود
.
ای شریک نان و گردو و پنیر !
همکلاسی ! باز دستم را بگیر
.
مثل تو دیگر کسی یکرنگ نیست
آن دل نازت برایم تنگ نیست ؟
.
حال ما را از کسی پرسیده ای؟
مثل ما بال و پرت را چیده ای ؟
.
حسرت پرواز داری در قفس؟
می کشی مشکل در این دنیا نفس؟
.
سادگی هایت برایت تنگ نیست ؟
رنگ بی رنگیت اسیر رنگ نیست ؟
.
رنگ دنیایت هنوزم آبی است ؟
آسمان باورت مهتابی است ؟
.
هرکجایی, شعر باران را بخوان
ساده باش و باز هم کودک بمان
.
باز باران با ترانه ، گریه کن !
کودکی تو ، کودکانه گریه کن!
.
ای رفیق روزهای گرم و سرد
سادگی هایم به سویم باز گرد!

سروده دکتر مجدالدین میرفخرایی، متخلص به گلچین گیلانی

رسیدگی به اشک

یا صادق!

گفت اسم دخترش فاطمه شده

تو به اشک رسیدی

ثر

اعتراف می کنم
بی سوادم
وقتی نوشت کوثر
اشباهی خواندم
کو  سر؟

منصور

چقدر قاتلت فرزندان زهرا زنده زنده می کشت

و دست گل آخرش

خودت بودی

سن و سال

تو هر چقدر هم که شیخ  باشی
بازهم به پای مادر جوانت که طی سه ماه سنش قرن قرن می گذشت نمی رسی

پیر و برنا

شما پیر بودید
مادرتان جوان
ولی هر دو آتش را تجربه کردید