روضه 2

وقتی انگور را برداشتی
حس کردم به روی لب هایت شراب ریخت

روضه 1

وقتی به کاخ مأمون رسیدی
من که یاد کاخ یزید و جسارت افتادم

جنبه

وقتی جنب تو نیستم
بی جنبه می شوم

شبکه من و تو

خاصیت من و تو
ما نمی شویم
ماها هم تنها می شوند

دا

کسانی که کتاب دار خوانده اند

حتما اذعان دارند که

ایشان یل دایی بود

مرتضی احمدی

مرتضی احمدی

در روز شهادت حضرت احمد و پور مرتضی به دیار باقی شتافت

یلدا

به خاطر یکی دو ثانیه...

والا پیام دار

گفتی ز ظلم و جور هرگز به یک دیار باقی نمی ماند
اما نشد
ظلمت نفسی

واویلا

اخلاقم که حرف ندارد!
حالا حساب کن حساب آخرتم را

خلق خوب

رسول مهربانی ها
اخلاق را خوب کنی،خدا از حساب آن طرف کم می کند

یلدای محمدی

شام شهادتت، شب یلدا، چه می شود!

باید که در عزای تو جشنی به پا شود

آقا! تمام مردم این جا خرافی اند

یلدا و احترام تو یلدا نمی شود

---

ان شاء الله آل الله از خط خطی های تندم ناراحت نشوند، بعضی ها متأسفانه این گونه اند و همه چیز را فراموش کرده اند

و عذر خواهم که قافیه و ردیف و همه چی فدا شد

گریز روضه

یا حسن!

روضه خوان ها از تو آموخته اند

لا یوم کیومک یا اباعبدالله

راه مانده

حالا که رحمة للعالمین از عالم رخب بربست
تنها راه جلوگیری از عذاب توبه است

و بکم ینزل الغیث

زیر باران دلم هوایی شد
چشم خیسم دوباره سوی تو
نگران شد،دوباره راهی شد
و شد این گونه عبد کوی تو

بارَِش سنگین

اینجا هوا ابری است

بارش سنگین است

بارش را زمین گذاشت

این حال و روز من در این ایام است

کرج 29 آذر 93

گور مأمون

مأمون گور خودش را کند

وقتی امام اولین حبه انگور را کند

سم و سم

گاهی انگور سم می شود
گاهی سُم سَم می شود

و هر دو دردناک

کاشت خنده

رسول
خنده را به لب های زهرا نشاند
گفتند که زودتر از بقیه به دیدار پدر به آن دنیا می رود