زا مثل زهرایی که

زا مثل زهرایی که هنوز هم در تاریکی های شهر پرنور ما می درخشد

حسرت

با آه دور خود حصار کشیده ام
و با این کشیدن حسرت می خورم

فا مثل فاطمه ای که

فا مثل فاطمه ای که فرق دارد با همه ی زنان عالم

دلیلش را باید از زنان پرسید

گل برای گل

چند وقتی است خدا به من گل داده
و من هراز چندگاهی زیره به کرمان می برم
گل هدیه می برم برای گل

کشیدن آه

به دوستی سفارش آه دادم
قرار شد تا چند لحظه ی دیگر جای من کنار حرم ارباب آه بکشد

اربعین من

اربعین یعنی
یه سن چهل نزدیک می شوی ولی اربعین کربلا را ندیدی

صمیمانه

چه صمیمانه برایشان صمیمانه نوشتی

دست مجروحت درد نکند

میم مثل مادری که...

میم مثل مادری که میخ را به جان خرید
تا من در سایه ی مادری مهربان بمانم

خبری مهم

راستی برای مادر پیاده روی سخت است

برسانید این مهم را به سواره های مسیر نجف تا کربلا

حقیقت و مجار

در فضایی حقیقی دعاگوی مجازی ها هستم

شکر

الحمدلله که رضایی هست
پس من می روم به هشت(بهشت)

ماندم

و باز هم من ماندم و نرفتن
و باز هم خدا رو شکر که امام رضا داریم

برای یار

میان دل که قابی تو
خودت شعری، چه نابی تو
گل آبی، گلابی تو
من از عطر تو سرمستم

کیمیاگری

من همان عاشق و مست سحری
کیمیا کن تو مرا با نظری

یا زینب سلام الله

این همه اشک سحر کز رخ من می بارد
اجر صبری است کز آن معجر سرخم دادند

قطعه ای از مقطعات اهل بیت

عین ابتدایی او هم چشم است هم چشمه

بای او بوسه هایی است که پنج امام بر دست های او کاشته اند

الف او را چه با مد بخوانی و چه بی مد نشانی از قد و قامت بی انتهای او دارد

سین او سوزی است از سینه که اگر رها شود دشتی را سوران و بریان می کند

این ها رباعی عباس بود

مصرع اول از غزل اخر

یقیناً تیر لازم نیست با ناز هم جان می دهد

اولین مصرع از غزل جدیدم
از معدود کارهایی بود که نوشتم و خودم هم دوستش دارم

عذر خواهی

کم می نویسم

هم شما ببخشید

هم مادرم که خودش می داند دلیل کم کاری هایم را